Ik ben een tijdje geleden uit Nederland vertrokken naar Canada om een heel nieuw leven te beginnen. Ik heb zoveel meegemaakt de afgelopen vijf jaar! Ik kan er gewoon niet meer tegen om constant geconfronteerd te worden met de pijn die ik voel als ik in de buurt ben van de dingen die er allemaal zijn gebeurd. Ik voel me gewoon niet happy meer. Ik ben verpleegkundige, arts en verloskundige in een groot ziekenhuis in Nederland en had daar ook mijn man ontmoet die ook arts was. Ik had een prachtig mooi leven alles was perfect en hadden we een kindje gepland. Het leek ons dus wel heel erg fijn om een gezinnetje te beginnen. De zwangerschap ging verder voorspoedig en toen het eindelijk zover was te bevallen, ging het allemaal mis! Ons kindje werd doodgeboren en zag ik mijn leven helemaal niet meer zitten en was alleen maar gefixeerd om weer een kindje te krijgen. Het bleek dus dat ik door de zware bevalling geen kinderen meer kon krijgen en alleen een ivf zou helpen of een draagmoeder. Mijn man was het er helemaal niet mee eens en hield wel ontzettend veel van me. Hij meldde dat hij ons huwelijk wou redden door niet aan kinderen te beginnen. Daar stond mijn hoofd echter niet na en hadden we ruzie in de auto. Ik was ontzettend kwaad en verdrietig en eigenlijk wel heel egoïstisch en gooide mijn kop in de nek.
Het gebeurde in een kwestie van een seconde. We werden aangereden op een kruispunt waar we goed hadden uitgekeken en reed er zo een auto van de zijkant onze auto binnen. Mijn man werd volledig geraakt en lag dood naast me. Dit is zo’n groot trauma voor me omdat ik me schuldig voel aan zijn dood. Het is natuurlijk verschrikkelijk was er is gebeurd en kan ik het maar niet verwerken en doet mijn hart pijn van verdriet! Ik voelde me gebroken en had gesolliciteerd op een functie bij een huisarts in een klein dorpje in Canada, ver van de bewoonde wereld en het er zo vredig en natuurlijk is dat ik wel moet herstellen. Ik ben naar Canada vertrokken en heb eigenlijk mijn hele oude leven achter me gelaten.
Aangekomen was ik enorm teleurgesteld want zou in een mooi landelijk huis ontvangen worden maar was het meer een bouwval als een huis. Een chaotische vrouw was er aanwezig en was druk bezig om het huis iets leefbaar te maken maar ik overal de spinnen en ongedierte zag. Het huis was duidelijk al een lange tijd niet meer bewoond geweest en schrok ik behoorlijk natuurlijk. Ik werd heel boos op haar en zei ze: er is een barretje om de hoek waar iedereen altijd bij elkaar komt, kun je gelijk kennis maken met het dorp? Ik had verder geen keuze en ben er toch maar heen gelopen. Ik werd hartelijk ontvangen en moet zeggen dat de mensen zo enorm vriendelijk zijn. Ik heb gemerkt dat ik een ongeduldig iemand ben en deze mensen mij met open armen eigenlijk in ontvangst hebben genomen. Ik zag gelijk wel dat de eigenaar jack van de bar me gelijk heel geïnteresseerd naar me keek en me al gauw een beetje op mijn gemak liet voelen. Ik had mijn frustraties even geuit op het huis achter de bar en wist hij al gauw waar ik het over had en wat informatie gaf over eventueel andere slaapplekken in het dorpje. Ik voelde me wel heel erg op mijn gemak bij hem, hij was rustig, behulpzaam en daar was ik bij vergeleken één grote stresskip. Ik had natuurlijk ook een lange reis gehad, was nog lang niet uitgerust, had trek in eten en was erg prikkelbaar! Ik kreeg eten en een drankje van Jack en vond hem zo aardig en heel geduldig die mensen. Ik was het drukke gestreste leven gewend en kon niet anders dan alleen maar druk zijn.
Ik heb de eerste nacht toch maar in de koude hut geslapen omdat de nachten in Canada erg koud kunnen zijn. Ik voelde me wel heel erg schuldig door mijn gedrag en ben de volgende dag eerst naar Jack gegaan en vond hij het heel begrijpelijk en helemaal niet erg. Nu volgde mijn werk naar de huisarts die behoorlijk oud was en mij aan zou nemen om hem in de praktijk te helpen. Ik was een groot en kundig verpleegkundige en was er eigenlijk op voorbereid hartelijk ontvangen te worden, maar niets was minder waar. De dokter was een zeer eigenwijze man en mocht ik helemaal niets doen. Ik moest maar de administratie doen en koffie voor hem halen, maar daar was ik toch helemaal niet voor opgeleid? Ik ben ook een gewaardeerd arts en hij me helemaal niet waardeerde. Ik ben weer terug naar de vrouw van de baas gelopen en deed mijn zegje wel. Zij beloofde met hem te praten en vertelde dat het een zeer eigenwijze man was en dat ik me er niks van aan moest trekken. Maar ja wat moest ik? Ik wou zo graag mijn leven opnieuw starten met mijn passie voor mijn baan als arts zijn en wil graag mensen helpen om zich beter te voelen. Jullie willen niet geloven maar ik was nog maar net in mijn nieuwe omgeving en alle mensen eigenlijk voor mij opkwamen en de dokter steeds minder gewild werd. De mensen vroegen of ze door mij geholpen konden worden in plaats van die brompot en ik ook steeds beter met hem kon opschieten.
Jack de man van de bar hielp mij met vele dingen en nam me zo nu en dan eens uit. Hij liet me de mooiste plekjes van de natuur zien en voelde wel dat hij me wel heel erg leuk vond. Ik had nog geen woord gezegd over mijn beroerde verleden die wel heel verdrietig was en vroeg hij me ook nooit waarom ik was verhuisd naar hun kleine dorpje in Canada en liet mij gewoon in mijn waarde. Ik kreeg wel steeds telefoontjes van mijn zus en smeekte ze of ik terug kwam naar Nederland omdat ze zich zo alleen voelde. Ik werd steeds closer met Jack en was weer eens in de bar om lekker te eten en een koffie te nemen. Zijn personeel was ook zo behulpzaam en zag ik een hele mooie vrouw binnenlopen die gelijk op Jack af stapte en hem om de nek vloog. Wat? Had hij een vriendin? Ik zat er even heel raar naar te kijken dat hij een andere vrouw knuffelde en liep met haar de bar uit. Ik ben wel teleurgesteld weer naar de blokhut gelopen en moest wel even een potje huilen. Had ik nou nooit eens geluk? Waarom werden altijd alle leuke mannen voor mijn neus weggekaapt? Ik voelde me heel rot en was maar naar bed gegaan om troost te zoeken. Er werd aan de deur geklopt en liet ik Jack binnen. Ja het was Jack die zich kwam verantwoorden voor zijn gedrag met Joyce zijn vriendin? Nee, het was niet zijn vriendin maar een vriendin en hield hij niet van haar maar legde zijn hele ziel bloot aan mij! Hij was nog nooit zo verliefd geweest op een vrouw als mij. Ik vond zijn open hart verklaring zo ontzettend lief! Ik ben hem om de hals gevlogen en belanden we al gauw op mijn bed. Ik was zo opgelucht en was er zo aan toe om weer eens een man te voelen, hoe moeilijk ik het ook vond en heb hem die nacht heerlijk gevoeld en bemind en heb een beetje over mijn leven verteld en mijn overleden man. Hij dacht namelijk dat ik nog getrouwd was omdat ik nog altijd mijn trouwring om had.
Ik heb hem die nacht van mijn vinger af gedaan en heb mijn hart aan jack gegeven. Hij zou de volgende dag naar Joyce toegaan en het aan haar gaan vertellen dat hij van mij houdt en niet van haar. Jack is ook naar haar toegegaan en heeft haar verteld nooit een relatie met haar te hebben gehad en dat deed haar natuurlijk enorm pijn omdat zij wel heel veel van hem hield. Ze heeft een paar weken niets van haar laten horen en was ik voor het eerst sinds tijden weer eens gelukkig en werd enorm verliefd op Jack. We gingen overal heen en uit eten en werd mijn leven weer een beetje fijn. We hadden veel seks en vreeën we de sterren van de hemel elke keer weer. Hij me zo beminde als een man nog nooit gedaan had en hij me een super vrouw liet voelen en ik alles vergat wat er allemaal met me was gebeurd de afgelopen jaren. Mijn geluk duurde echter natuurlijk niet meer voor lang. Ik werd behoorlijk verdrietig en stil en moest het grote nieuws van die vriendin van jack horen. Ze was namelijk zwanger van Jack en zouden ze samen een kind krijgen die ik Jack nooit zou kunnen schenken. Mijn wereld klapte ineen en werd ook nog eens niet gewaardeerd door die akelige koppige dokter die mij als een bediende behandelde. Ik besloot daarom terug te gaan naar Nederland. Ik ben met veel verdriet teruggegaan en ben nog eens naar mijn man zijn graf geweest en het graf van ons overleden dochtertje, heb me de ogen uit mijn kop gehuild en werd enorm teruggeworpen in mijn oude leven vol weer met verdriet en kon ik ook echt niet gelukkig meer worden. Daarom had ik besloten om toch maar weer naar Canada te gaan, mijn contract uit te zitten bij de dokter waar ik in dienst was en Jack maar te laten gaan. Ik werd behoorlijk weer met de neus op de feiten gedrukt en liep jack me zo voorbij omdat ik zonder wat te zeggen naar Nederland was teruggegaan maar vond dat ik hem verder geen verantwoording schuldig was omdat hij vader wordt van een kind van een andere vrouw.
Het werk ging steeds lekkerder en begon de dokter toch meer vertrouwen in me te krijgen. Ik voelde me steeds meer op mijn gemak en liet hij mij ook bevallingen doen van mensen in en buiten het dorp. Toen opeens Joyce de vriendin van Jack en Jack zelf bij mij op het spreekuur verscheen. Ik riep gelijk de dokter erbij omdat ik haar niet wilde behandelen en zij niet door mij behandeld wilde worden. De dokter vertelde me duidelijk en eerlijk dat hij niet gespecialiseerd was in kleine baby’s en moesten ze wel met mij doen. Ik maakte dan ook een echo van haar buik en wat bleek? Ze kregen een tweeling, nou super raak geschoten dus dat zaad van Jack! Ik werd nog gefrustreerder en was nog steeds verliefd op Jack en hij op mij dat merkte ik wel maar wat moest hij? Hij zat aan die bitch gebonden en deed ze ook nog eens heel onaardig tegen mij puur uit jaloezie. Ik voelde me steeds meer en meer tot hem aangetrokken en hij tot mij. Die avond stond hij weer voor mijn deur en heb ik hem gelijk al bij de deur genomen. Hij vertelde me dat hij wel heel erg veel van me hield en hij absoluut niet gepland had een gezin met haar te hebben! Ik voelde me wel weer heel blij en kuste hem hartstochtelijk op mijn mond. Zijn handen kwamen en voelden me overal over mijn hele lichaam en streelde mijn dikke borsten. Ik ben een mooie vrouw, slank, knap gezicht, rood haar en bruine ogen met sproetjes. Ik ben een behoorlijke aantrekkelijke vrouw maar dat had ik nog niet eens omschreven. We vreeën stiekem en werden we weer zo verliefd en ik het hem steeds meer begon te vergeven dat ze moeder werd. Ik weet ook dat ze het heel erg zwaar zou krijgen met de tweeling in haar buik.
Dat bleek later ook wel, ze had mijn hulp hard nodig omdat ze niks binnen hield en ik haar aan het infuus moest leggen. Ze wilde niet geprikt worden, was ontzettend bang voor naalden en schold ze me voor alles uit wat vuil was en jack helemaal niks durfde te zeggen. Hij wou haar niet kwetsen maar ik werd er niet gelukkig van! Maar wat doe je tegen gevoel? Ik weet het niet omdat ik zo verschrikkelijk veel van hem hou en hem het heb vergeven dat hij vader gaat worden, maar hoe zal hij dit allemaal gaan doen? Ik heb werkelijk geen idee en word het steeds ingewikkelder. Onze relatie ging steeds verder en Joyce in het ziekenhuis kwam om aan te sterken. Ze hield niks binnen, ze was al een vrouw van 38 en ze voor het eerst in haar leven moeder zou worden van een geweldige tweeling. Misschien zou ik ook een rol spelen in het moederschap? Ik denk het niet omdat ze me haat omdat Jack niet van haar houdt en niet verliefd op haar is maar wel op mij. Ik voel me daardoor wel heel belangrijk en komt ze over een paar weken thuis. Ze is nog lang niet uitgerekend maar dit kon nog wel eens een hele moeilijke start worden. Jack en ik hebben een fijne tijd en zijn we zo verliefd en hebben we overal seks. Wel doen we alles stiekem want in een dorp wordt enorm veel geroddeld en kunnen we bijna niet wachten om het eens kenbaar te maken. De dokter kan niet meer zonder mij en hebben we een eindelijk een goede band. Eigenlijk ben ik helemaal goed op mijn plek en wil nooit meer terug naar Nederland en ben ik mijn oude leven steeds meer een plek gaan geven in mijn hart.
We zijn nu al een hele tijd verder en is ons zoiets moois overkomen! Een engeltje op mijn schouder gehad en is dit geluk mij ook gegund? Mijn man en ik hebben nooit weer kinderen gekregen omdat ik er altijd teveel mee bezig was en dacht nooit meer kinderen te kunnen krijgen, maar wat blijkt? Ja jullie raden het al? Ik ben zwanger geworden van mijn lieve vriend Jack en ben nu bijna 5 maanden verder. Zijn vriendin kon me natuurlijk wel dood zien en jack? Hij is de meest trotse man die ik ooit gezien heb. Wij hebben uit heel veel liefde met elkaar een kind verwekt en ik wonder boven wonder zwanger ben geworden van een zoontje! Ik ben zo gelukkig en zo trots dat het gelukt is. Ik wil altijd al een gezin hebben en het is met mijn grote liefde Jack. Hij zal altijd er voor zijn kinderen zijn en hoe hij dat allemaal gaat doen? We komen er vast wel uit en ik? Ik leef op een grote roze wolk en wil niks liever dan over drie maand mijn zoon in handen houden van deze geweldige man! Ik wou dit toch vertellen, het is dan geen platte seks en neukverhaal maar toch misschien leuk voor de vrouwelijke lezers van deze site. Groetjes uit Canada
