Vandaag lekker wezen rijden. Ik had zin om er even op uit te gaan en had natuurlijk niet naar de weersvoorspellingen gekeken. Ik had het gevoel om er echt uit te moeten want werk veel thuis. Als sinds de corona ben ik thuis en doe ik als zovele mensen mijn werk online. Ik moest na dagenlang te hebben gehuild, gevloekt, enorm moe en totaal geen puf om ook maar iets te schrijven! Ik gaf mezelf een trap onder mijn kont en dacht ik moet er gewoon uit, even in een andere omgeving zijn! Ik ben naar de dijk gereden en heb dit verhaal van me afgeschreven.
Ik had al een tijdje een man maar helaas is dat uitgeraakt en kunnen jullie in mijn vorige verhalen lezen hoe. Ik begrijp nog steeds niet hoe iemand zo hard kan zijn om een vrouw te veroordelen, haar levensstijl vreselijk omschrijft en maar aannames doet. Hij is ontzettend goed in het doordrukken van zijn mening. Meneer is tegen het vaccineren en ik was zo content om me niet te laten vaccineren. Hij zei geen seks meer te willen met iemand met dat gen in zijn lijf. Ik dacht ach weet je dan laat ik me ook niet vaccineren en is het echt spelen met mijn gezondheid. Ik sta bovenop de lijst om een vaccinatie te halen vanwege mijn immuunziekte en speelde ik de afgelopen 3 maanden met mijn leven. Ik dacht geen seks meer met hem en de leuke tijden die we hadden. Ik had er alles voor over om deze vriendschap voort te zetten zo oud als we mogen worden, maar met hem kon je geen gesprek hebben. Zijn mening was altijd waar en als ik iets vertelde wat mij bezighield of dwars zat dan luisterde hij gewoon helemaal niet en draaiden zijn ogen alle kanten op van ja lekker belangrijk. Alles wat ik in vertrouwen heb verteld heeft hij tegen me gebruikt. Ik was een zeikerd, een hoer, een plofkop en dat nam ik natuurlijk niet. Ik bleef in het begin heel aardig en dacht die gekke, toch wel lieve M draait wel weer bij maar dit deed me zo ontzettend pijn dat ik compleet brak. Hartverscheurend als je iemand die je lief had zo tegen je doet en steeds mij de schuld geeft dat IK het uitlokte en op ruzies kikte. Wie zegt nu zoiets en me vervolgens dood negeert? Bah ben er kapot van! Ik heb nu wel de tijd aan mezelf gevonden en ben nog niet zo rustig geweest sinds tijden. War kost een vriendschap met zoveel ruzies een energie zeg! Hoop snel weer mezelf terug te vinden.
Pijn en verdriet om een gebroken vriendschap
Nu ik erover schrijf breekt weer de angst en beven uit. Ik kan me bijna niet meer hechten aan mensen. Ik durf het gewoon niet meer. Deze man is aardig, kan ook heel erg lief zijn maar heeft een twee gezicht. Ik kan zijn grillen, moeilijke karakter niet plaatsen. Hoe kan iemand zo wreed zijn? Nee ik ben niet de persoon die dit pikt. Oh ja, ik was een borderliner en wat voelde ik me vreselijk beledigd. Hij is een kok en kan ook diagnoses stellen? Nee hij gooit ze zo in het rond en wat hij zegt geloofd iedereen toch? Mijn diagnose is gesteld hoor door internisten en oncologen! Ik heb een immuunziekte, slik daarvoor veel medicijnen en kan af en toe onstabiel zijn als ik moe word. Ja en het zou dan maar weer aan mijn pillen liggen dat ik zo raar deed! Wel godverdomme, sorry dat ik vloek maar kon hem wel wurgen. Die man heeft geen idee wie hij voor zich heeft. Als iemand ruzie met mij zoekt is prima hoor maar ga niet te vaak over mijn grenzen. Ik kan niet tegen oneerlijkheid, lafheid, leugens, bedrog, luilakken die klagen steen en been en niets ondernemen! Hij heeft vakantie en zouden we elkaar op een andere manier leren kennen door er op uit te gaan. Weer eens wat anders dan op de bank of op het bed! Ik ben er kapot van geweest, hield echt van hem en hij niet van mij dat blijkt wel. Ok, ik heb hem ook verrot gescholden wat totaal niet bij mij hoort en ben ik te laag gegaan. Een redelijk iemand die van mij zou houden gaat mij niet helemaal breken en kapot maken. Heb hem ook niet aan de deur gezien en ik ga niet naar hem toe. Waarom moet ik altijd sorry zeggen? Hij doet het niet want niks is zijn schuld toch pff.
Gelukkig hebben we geen contact meer en het is beter zo. Er liggen nog wel spullen in zijn huis en heb ik de sleutel nog. Ik had op zijn kitten gepast wat ik met heel veel liefde heb gedaan. Ik denk dat M bang is een confrontatie aan te gaan oog in oog. Hij heeft dit keer geen inspraak meer want wat hij zegt is altijd de waarheid toch? Sorry hoor maar daar trap ik niet meer in. Oh ja, ik heb me compleet laten vaccineren en ben blij dit gedaan te hebben. Ik ga me nooit meer helemaal aan iemand aanpassen Never! Moest dit even met jullie delen. Groetjes een gebroken vrouw
