Ik ben al een tijdje getrouwd en is mijn huwelijk achteraf een grote leugen geweest. Ik had een man en heb drie volwassen kinderen. Ik ben dus al een tijdje alleen met hem en is hij uit de kast gekomen dat hij verliefd is op een man die hij al een tijdje kent via zijn werk. Ik waarschuw hem wel van is het geen spontaan gevoel omdat hij misschien in een midlifecrisis zit? Nee gelukkig niet zegt hij, ik ben altijd al homo geweest. Ik dacht het gaat wel weer over en heb hem een tijdje genegeerd omdat ik natuurlijk wel na dacht wie ik nu eigenlijk voor hem was. Hij is in al die jaren een goede echtgenoot geweest hoor maar voelde me nooit echt zijn ene speciale vrouw. Vroeger werd er niet gesproken over gevoelens voor hetzelfde geslacht, man dat was uit den boze! Ik voelde toch op een één of andere manier toch wel wat aan hem als ik er zo op terug kijk. We hebben beide een verantwoordelijke baan, zijn beide arts en hebben het altijd financieel heel goed gedaan. Onze kinderen kunnen ook nog eens heel goed leren en doen beide de universiteit in Groningen. Ze studeren ook beide voor arts, ja twee jongens en ben ik mega trots op ze.
Vorige week zijn we met de familie samengekomen om te bespreken dat hun vader verliefd is geworden op zijn manlijke collega en hebben mijn kinderen heel normaal gereageerd. Tja in deze tijden is het heel normaal dat een man verliefd kan worden op een man en een vrouw op een vrouw. Ik ben zelf nog niet zo modern maar ik heb geen andere keus om hem dan maar vrij te laten en van hem te gaan scheiden. Ik kan niet met een man samenleven die gevoel heeft voor een man en het waarschijnlijk ook al heeft gedaan met een man. Ik heb er wel over gelezen, met hem gesproken en ik hem vrij laat gaan.
Mijn man is verliefd op een man
Ik kom dan ook op een dag uit mijn werk waar ik zijn koffers in de gang zie staan en hij werkelijk gaat vertrekken. Ik heb het niet meer en hou nog wel heel veel van hem, maar hoe moet je dat dan verwerken? Ik ben zelf arts, help mensen beter worden en zit ik nu in een psychische verwerking van een scheiding. Ik ben niet de enige vrouw of man die dit is overkomen, er zijn heel wat mensen in de praatgroep waar ik me voor heb opgegeven zo bedonderd achteraf en ja wat is dan verstandig? Laat degene maar gaan en jij verdient beter!
Ik ben heel blij dat mijn kinderen vaak op bezoek komen om mij even te zien en vragen ze altijd hoe het met me gaat. We zijn nu een half jaar verder en ben ik verliefd geworden op een weduwnaar waar het ontzettend goed mee klikt. Ik voel me sinds tijden weer helemaal gelukkig en ben ik blij dat we toen de stap hebben genomen om te gaan scheiden. Ik ga niet meer samenwonen voorlopig want heb nog nooit alleen gewoond en het me heel goed bevalt! Er is een nieuwe wereld voor me open gegaan en heb ik mezelf ook eindelijk eens ontdekt! Groetjes een sterke vrouw, en ja bent trots op mezelf!
1 reacties
Heb ik ook meegemaakt