Ken je dat? Het was de mooiste dag uit je leven en ben je zo blij met elkaar! Je werkt beide, koopt een huis, neemt een aantal huisdieren en ben je de koning te rijk, trots en zoveel leuke dingen met elkaar doen! Vooral de seks is heel lekker en dan maak je plannen om kinderen te maken. Het is gelijk raak, je bent zwanger en zie naar de geboorte van het kindje uit. Je bent samen sterk en wil niets liever dan zo gauw mogelijk verder en dat je ernaar verlangd dat het kindje komt. En dan komt je eerste kindje, vreselijk moeilijke bevalling geweest maar de moeite waard! Een prachtige dochter en ben je helemaal blij en trots en leeft op één grote roze wolk waar je een hele tijd op mag drijven zolang de kraamhulp er is. Dan gaat ze weg en val je een beetje in het diepe. Je nachten zijn gebroken, de baby huilt om het uur en jij voelt je inmiddels alleen maar een moeder met lekkende borsten en hij? Hij hoort in de nacht nooit wat en draai jij overal voor op. Dan is het in de ochtend en wordt hij niet op tijd wakker om naar zijn werk te gaan en je alsnog hem moet aansporen van toe je moet opstaan, ga nou naar je werk! Je dacht even uit te kunnen slapen na een gebroken nacht maar hij dan weer zo kinderachtig en zielig doet.
Ik heb het meegemaakt, alles was heel leuk toen er een baby kwam. Het leek wel of ik twee kinderen moest opvoeden man wat een aansteller was mijn man. Klusjes in huis werden niet meer gedaan en zaten we midden in de troep. Ik was me ongelooflijk aan het ergeren. Toen ons eerste kindje wat ouder werd kreeg hij er toch meer plezier in omdat ze kon lopen en een beetje praten. We zijn zelfs toen nog naar Kreta geweest en ik inmiddels toch onverwacht van de tweede in verwachting was. Ik was super blij en hij ook hoor. We wisten al heel gauw dat het een jongen werd en was ons gezin compleet. We kregen onze zoon en de bevalling ging beter als de eerste. We zijn zo trots als een pauw en is het tweede kindje makkelijker als de eerste. Ze schelen 2.5 jaar met elkaar en sliep onze dochter gelukkig overal doorheen. Mooie tijden volgden maar raakte ik toch helemaal uitgeput, kon mijn werk nauwelijks doen en raakte in de WIA. Op zich niet erg want was heel druk met de kinderen en hoefden ze niet meer naar de chreche. Toch ging het mis met mijn huwelijk, was wel klaar met zijn kinderlijk gedrag en na een paar relatie therapieën was ik compleet klaar met hem, het werd niks.
Trouwen en scheiden
Ik ben bij hem weggegaan 17 jaar geleden en heeft hij nooit weer een woord tegen mij gezegd. Diep beledigd dat ik bij hem weg was gegaan. Ik heb eerst drie maanden met mijn kinderen in mijn caravan gewoond en daarna ben ik lekker in een huis gaan wonen. Ben op de dag van vandaag nog heel trots dat ik die stap toen heb genomen om voor mezelf en de kinderen te kiezen. Wel wat relaties gehad maar nooit gaan samenwonen. Hun vader woonde al met vier kinderen en een nieuwe vriendin. Nu zijn ze allebei volwassen en ben ik sinds een jaar alleen voor het eerst in mijn leven! Nu is het mijn tijd en wie weet tref ik nog eens een juiste man voor de rest van mijn leven of is hij er al? Ik weet het nog even niet.
Groetjes een trotse gescheiden moeder