Ik ben al een hele tijd alleen. En ben al een aantal jaren gescheiden en heb mijn twee kinderen alleen opgevoed. Ik had af en toe wel een vriend maar had alleen niet in het hoofd mijn kinderen te belasten met een man. Daardoor voelde ik me als alleenstaande moeder heel verantwoordelijk en waren ze wel eens naar hun vader en ik dan toch een vrij weekend had. Ik heb nooit raar over hun vader gesproken want ik had hem verlaten omdat ik mijn huwelijk saai vond en het niet zag zitten om mijn hele leven bij die man te blijven. Als je je als man of vrouw ongelukkig in je huwelijk voelt dan moet je echt voor jezelf gaan kiezen hoe moeilijk dat ook voor de ander is. Na een huwelijkstherapie en een tig aantal pogingen om het huwelijk toch te laten slagen deden we de gekste dingen. We kochten allerlei dingen om het maar weer even leuk te hebben en na een tijdje hij weer in het gewone viel en mij de aandacht niet gaf die ik nodig had. Iemand zijn karakter kan je niet veranderen en daar ben ik wel achter gekomen. Ik was het meer dan zat en ben met niets vertrokken. Ik was vrij en blij en dat is onbetaalbaar.
Hij kon niet alleen zijn en had de kinderen elk weekend bij zich. Hij kreeg een relatie met een bazige vrouw waar allemaal regeltjes in huis waren en daar had mijn dochter lak aan! Mijn zoon had er geen moeite mee en kon prima met die vrouw en haar vier kinderen die bij hem in gingen wonen! Mijn dochter had er moeite mee en niets moest van mij en had ik haar vaak bij me thuis. Zij was niet makkelijk en had ik gewoon niet de kans een man te hebben. Toen ze ouder werd ging ze studeren aan de hogeschool en met zeventien was ze de deur uit. Mijn zoon woonde nog bij me en gunde mij een man en had ik de kans gekregen om een leuke man te ontmoeten en heb jullie al vele verhalen verteld op deze site wat ik allemaal beleefd heb. Ik had vele dates en veel seks. Daardoor heb ik heel wat ingehaald wat ik in mijn huwelijk niet had en ben vaak gevraagd door een man om samen te gaan wonen. Ik heb mijn kinderen nooit belast met een man in huis want ze hadden hun vader met al die kinderen in huis. Mijn zoon is inmiddels de deur ook uit en ben ik al een tijd echt alleen. Toen hij de deur uit ging kwamen we in de coronacrisis en durfde ik in ieder geval niet meer te daten want ik was doodsbang om corona te krijgen. Daar zijn heel wat meningen over verdeeld en wil het daar verder niet over hebben.
Ik voel mij alleen jullie ook?
Ik voel me daarom wel heel erg alleen en ben inmiddels wel weer gaan daten met mannen. Ze hebben allemaal een rugzak en zit ik niet op iemand anders zijn problemen te wachten en hou het maar alleen op seks en geen relatie. Denk dit ook nooit meer te willen want de stress die het geeft na een leuke drie maand te hebben en daarna weer te worden gedumpt omdat ik verder niets wil? Ligt dat aan mij? Wat is jullie mening?